Arrabal News
…conversation entre Diogène le cynique et F.Arrabal… en grec…et en français.. Journal grec TO VIMA (Lambrini Kouzeli) Όλα τα άρθρα του συντάκτη σε RSS ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟΣ «Είμαι ένας γλάρος χωρίς υποβρύχιο» Ο ισπανός σουρεαλιστής Φερνάντο Αραμπάλ σε μια φανταστική συνομιλία με τον Διογένη τον Κυνικό ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  Ο προκλητικός, αναρχικός Φερνάντο αραμπάλ έρχεται στην Ελλάδα στις 28 Ιουλίου για να συμμετάσχει στο 2ο Διεθνές Λογοτεχνικό Φεστιβάλ Τήνου. Συνοδοιπόρος θρυλικών μορφών της ιστορικής πρωτοπορίας, ο 78χρονος ισπανός συγγραφέας, κινηματογραφιστής και ζωγράφος συναναστράφηκε τον Πικάσο και τον Νταλί, εντάχθηκε στη σουρεαλιστική ομάδα του Μπρετόν, ήταν φίλος του ντανταϊστή Τριστάν Τζαρά, των δραματουργών του «παραλόγου» Ιονέσκο και Μπέκετ, αλλά και του Γουόρχολ και του Κούντερα. Ευφυής και πνευματώδης, βραβεύθηκε στα εννιά του ως υπερπροικισμένο παιδί. Η εργογραφία του προκαλεί ίλιγγο: επτά ταινίες, περισσότερα από 100 θεατρικά, δεκατέσσερα μυθιστορήματα, 800 ποιητικές συλλογές, δοκίμια, έργα ζωγραφικής, καλλιτεχνικά λευκώματα και μια επιστολή στον Φράνκο στη διάρκεια της δικτατορίας του. Ζει εδώ και 60 χρόνια εξόριστος στη Γαλλία, λατρεύει την επιστήμη, το σκάκι και την πρόκληση. Είναι σήμερα ο τελευταίος εναπομείνας του σουρεαλισμού, του θεάτρου του παραλόγου και του Κινήματος του Πανικού (από τον θεό Πάνα), της περφόρμανς του χάους, του σοκ και της τρέλας, που ο ίδιος επινόησε το 1962. Η διαδικασία της συνέντευξης μαζί του ήταν η τυπική: Στείλαμε στο προσωπικό του e-mail τις ερωτήσεις μας και περιμέναμε. Η απάντηση έφθασε ξημερώματα, από i-phone, με τη λακωνική υπογραφή της συνεργάτιδάς του Κλοντίν και ήταν… άλλα αντ΄ άλλων: ένας υποθετικός διάλογος του αραμπάλ με τον Διογένη τον Κυνικό, τον έτερο αναρχικό της αρχαιότητας. Ο αραμπάλ παίζει- όπως πάντα. Αντλώντας από μια μήτρα που έχει προσφέρει υλικό και στον φανταστικό διάλογό του με τον Ζαν Ζενέ που έχει δημοσιευθεί αλλού- και ποιος ξέρει πόσους ακόμη-, διαπιστώσαμε ότι μεταχειρίζεται τις ατάκες του σαν σκακιστής: στήνει κάθε φορά με τα ίδια πιόνια μια διαφορετική παρτίδα. Ενας αυθεντικός περφόρμερ της έκπληξης, αυτός είναι ο αραμπάλ. Κυρίες και κύριοι, καλωσήρθατε στον κόσμο του ανατρεπτικού και απρόβλεπτου αραμπάλ! Διογένης ο Κυνικός: Αν είχεςαπεριόριστη εξουσία, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα έκανες;Φερνάρντο αραμπάλ: Να την εξαλείψω. Η πολιτική ως αποτυχία είναι επιτυχία.
Δ.:Σε ανησυχεί η μακροζωία σου;Α.: Το γήρας είναι γεμάτο αναστροφές, σχέδια, ακολουθίες και εκπλήξεις. Αλλά ποτέ με ταξίδια σε μέρη που δεν υπάρχουν.
Δ.:Και η προοδευτική απώλεια της απόλαυσης;Α.: Δεν την έχω γνωρίσει μέσα στη γραφή. Ακόμη και παιδί δεν βουτούσα στο νερό του Ερωτα.
Δ.:Θα ήθελες να είσαι στη θέση μου και να κρατάς ένα φανάρι;Α.: Παίζω (δυστυχώς) τον ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου: ένας γλάρος χωρίς υποβρύχιο.
Δ.:Η πολιτισμική εξουσία έχει φύλο; Α.: Βεβαίως, για αυτό και επικοινωνεί πίσω από μια μπούρκα. Δ.:Γεύμα κατάλληλο για ποιητή είναι…; Α.: Τι έτρωγαν άραγε οι «Πανικοί» πριν από τον πανικό;
Δ.:Εχω διαρκώς την αθεράπευτη επιθυμία να λέω «όχι»…Α.: Η σύγχυση μάς πυρώνει με τέτοια θέρμη που δημιουργεί καθήκοντα; Ο τυφλός κύκλωπας δύσκολα διακρίνεται από τον μονόφθαλμο.
Δ.:Είμαι ακόμη η,κακή,συνείδηση όλων των εποχών…;Α.: Είσαι η εκρηκτική ύλη που βάζει τον κόσμο σε κίνδυνο.
Δ.:Η ψυχή σου…;Α.: Είναι στα σύννεφα, μαζί με τα αστέρια.
Δ.:Τι θα σκεφτόταν το παιδί που ήσουν αν έβλεπε τον άνδρα που έγινες; Α.: Τα πρωινά είναι δίχως επιστροφή. Δ.:Γιατί είμαι ακόμη διάσημος; Α.: Η διασημότητα είναι το όπιο των θριαμβευτών. Επειδή δονζουανίζει;Δ.:Και στη δική σου περίπτωση;Α.: Είμαι λιγάκι διάσημος και παντελώς άγνωστος, όπως τα παπιγιόν μου. Δ.:Σε ποια περίοδο θα ήθελες να έχεις ζήσει και να έχεις γράψει;Α.: Στην εποχή της Μεγάλης Εκρηξης. Ή στην εποχή που ο Στάλιν ήταν ένας προικισμένος έφηβος και ένθερμος ιεροσπουδαστής στην Τιφλίδα.
Δ.:Θα σου δημιουργούσε ανησυχία η προοπτική να γυρίσεις στην Ισπανία ύστερα από 60 χρόνια εξορίας;Α.: Επειτα από μια περίοδο σκοταδισμού, διασχίζουμε μήπως μονοπάτια φωτερής απάτης;
Δ.:Ποια είναι η πατρίδα μας;Α.: Εχουμε εξοικειωθεί στη διάρκεια δεκαετιών στο πείσμα των ιεροεξεταστών. Η οργή είναι αφηνιασμένο άλογο.
Δ.:Γιατί οι νέοι ενδιαφέρονται για τις ιδέες μου;Α.: Στην εφηβεία μου γνώρισα ανθρώπους προικισμένους (παρόμοιους πολύ με εκείνους της εποχής σου)· ήθελαν ένα υπουργείο ή τίποτε: είχαν και τα δύο.
Δ.:Θα άλλαζες κάτι στην αισθητική μου της άρνησης;Α.: Η «πανική» Σαμαρείτισσα είπε στον Ιώβ: «Σ΄ εκείνον στον οποίο ο Θεός δεν έδωσε τίποτε, ο Θεός τίπο τε δεν μπορεί να του αφαιρέσει». Δ.:Την ταινία σου «Το δέντρο της Γκερνίκα»,τον Πικάσο…τα αγνοώ όλα αυτά.
Α.: Α.: Μέσα στα θηριοτροφεία και στα μουσεία υπάρχει τίποτε πιο αφροδισιακό από την αθωότητα; Δ.:Αυτό που αποκαλείτε «επανάσταση» είναι εφικτό σε μια χώρα πολιτισμένη και πλούσια;Α.: Τα προάστια… έχουν χάσει τις γιορτές τους και τις αραμπαλικότητές τους;
Δ.:Οι βάρβαροί σας είναι πραγματικά λιγότερο πολιτισμένοι;Α.: Είναι λιγότερο πλούσιοι.
Δ.:Εκείνο που έχει εξαφανιστεί από τον τρόπο ζωής σας…Α.: Γίνεται μόδα, και εκείνο που φεύγει από τη μόδα ανασταίνεται στον τρόπο της ζωής μας;
Δ.:Και η σημερινή κατάσταση;Α.: Δεν είμαι η πληκτική επιφυλλίδα της επικαιρότητας.
Δ.:Η κυριαρχία της κουλτούρας της Αγοράς;Α.:…σε πολλές περιπτώσεις, μήπως κυριαρχεί όλο και λιγότερο; Για αυτό χρησιμοποιεί τις στατιστικές σαν όνειρα της επιθυμίας;
Δ.:Το χρηματιστήριο ασκεί επιρροή; Α.: Είναι ένα ιερό; Δοξολογεί το θαύμα τού να κάνουμε χρήματα με τα χρήματα. Δ.:Σε ποιο είδος ανήκει το σύγχρονο παγκόσμιο θέατρο;Α.: Το σύγχρονο θέατρο είναι καταστρεπτικό, κτηνώδες, σε σύγχυση και ευφυές. Αυτό και η επιστήμη αποτελούν τις δύο εκφράσεις της γνώσης σήμερα;
Δ.:Εχεις κάποια θεωρία;Α.: Μπορούμε όλοι να θεωρητικολογήσουμε για την καταραμένη φύση των θνητών γιατί αποτελούμε όλοι μέρος της κατάρας.
Δ.:Γιατί συμπαθώ τον εξτρεμισμό;Α.: Οταν οι εξτρεμισμοί πολεμούν μεταξύ τους, η λογική τούς παρέχει επιχειρήματα.
Δ.:Πολλοί με θεωρούν κλασικό.Μήπως είναι κίνδυνος αυτό;Α.: Ο κίνδυνος εξαφανίζεται με το να τον σκέφτεσαι; Παραμένει σαν το χαμόγελο του Γάτου του Τσεσάιρ της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων».
Δ.:Τι σκέφτεσαι για τον κυνισμό μου;Α.: Δεν συγχέω το μέλλον της «πανικής» φιλοσοφίας με την ιστορία της «πανικής» φιλοσοφίας. Δ.:Είσαι λάτρης της σύγχυσης.Α.: Αντιθέτως: είμαι σχεδόν φανατικός υποστηρικτής της ακρίβειας, του ζατρικίου και της επιστήμης.
Δ.:Ποια είναι η πορεία σου;Α.: Τα χελιδόνια του Παρισιού και τα περιστέρια της Αθήνας αγνοούν την παράλογη μανία να υιοθετούμε πάντοτε την ευθεία γραμμή.
Δ.:Ως τον θάνατο του Φράνκο,εσύ, ο Καρίγιο,η «Πασιονάρια»,ο Λίστερ και ο Καμπεζίνο ήσαστε η πεντάδα που δεν μπορούσε να επιστρέψει στην Ισπανία.Ησαστε οι πιο επικίνδυνοι; Α.: Τοναχό από τις στρατιωτικές μπότες ακολουθεί πάντοτε η σιωπή των σοσονιών.
Δ.:Τα πιο αναγνωρισμένα πανεπιστήμια υπερασπίζουν τις ιδέες μου. Α.: Με τον πιο εκπληκτικό τρόποβλέπε επικίνδυνο. Δ.:Το μήνυμά μου και το δικό σου απαγορεύτηκαν συχνά.Α.: Με διαταγές των αρχών. Η ευφυής ψώρα προτιμά τους κόκκινους ταύρους.
Δ.:Λες ότι δεν είμαστε μετανάστες, αλλά «desterrados».Α.: Δεν έχω ρίζες, έχω πόδια. Ζω στην Desterrolandia (την Εξοριστοχώρα). Δ.:Η πολυπλοκότητα του σημερινού κόσμου…Α.: Κάνει τα προβλήματα να αλλάζουν φύση, ώστε οι λύσεις να μοιάζουν λογικές.
Δ.:Τι είναι ο υπερρεαλισμός σήμερα; Α.: Αν η πολιτική δεν ήταν τόσο πληκτική, δεν θα υπήρχαν ούτε καταραμένοι ποιητές ούτε άγνωστοι στρατιώτες. Δ.:Οι συγγραφείς αποτελούν μειοψηφία μετά τον Σοφοκλή;Α.: Μια και τα λεγόμενά μου είναι αμφίσημα, θα ήταν θρίαμβος αν με κατανοούσε κανείς κατά το ήμισυ.
Δ.:Αν είχες λιγότερους νευρώνες και περισσότερη ομορφιά;Α.: Είμαι τόσο ξεχωριστός, που δεν θα κατάφερνα να μου μοιάσω, ο καημένος!
Δ.:Τα μαθηματικά…Α.: Χάρη στον απειροστικό λογισμό παρατείνεται όλο και περισσότερο η αιωνιότητα;
Δ.:Σε προκαλεί με τα διλήμματά της; Α.: Οι σκαντζόχοιροι της θάλασσας πετούν όταν βρέχει αποκαλύψεις. Δ.:Πολλοί μάς θεωρούν στοχαστές «καλτ».Α.: Επειδή μας επιτίθενται με φήμες, δανείζονται τυφλά από εμάς και κλέβουν τα λόγια μας χωρίς να μας έχουν δει;
Δ.:Το δικό σου έμβλημα;Α.: Αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη. Γράφω παίζοντας τον Θεό και, μερικές φορές, το πετυχαίνω.
Δ.:Θέλεις να μου μιλήσεις για το φύλο; Α.: Ενα πράγμα ξέρω, ότι δεν ξέρω τίποτε (όπως για όλα σχεδόν).
Δ.:Θα ήθελες να συνουσιαστείς με έναν άνδρα;Α.: Η «πανική» γυναίκα έχει φτερά· όποιος τη φιλά πετάει.
Δ.:Με πιάνει ίλιγγος στη νέα χιλιετία… Α.: «Εν οίνω αλήθεια» σκέφτηκε ο Νώε. Ο ελέφαντας πρέπει να κόψει την προβοσκίδα του, η μικρή ουρά του ζήλευε.
«Ο Αγιος Βασίλης δεν είχε πιστέψει ποτέ σε εμένα»
Δ.: Ποια είναι η μεγαλύτερη συμβολή σου στην ανθρωπότητα;Α.: Καμία, εφόσον τα «έργα» μου, που κυοφορώ εντός μου, υπαγορεύουν τα γραπτά μου;
Δ.: Και το ανάποδο;Α.: Οταν σταμάτησα να πιστεύω στον Αγιο Βασίλη, τότε που ήμουν τριών ετών, συνειδητοποίησα ότι εκείνος δεν είχε πιστέψει ποτέ σε εμένα.
Δ.: Διασκεδάζεις με το να γίνεσαι ακατανόητος για πολλούς ανθρώπους, όπως εγώ;Α.: Οι λογοκριτές και οι ιεροεξεταστές, αυτοί με κατανοούν, καθώς γκαρίζουν και σκούζουν δυνατά, είπε ο υποκριτής στον ιπποκρατικό
____________________ EN FRANçAIS: DIOGENE LE CYNIQUE.- Si tu avais un pouvoir illimité, quelle est la première chose que tu ferais? Fernando Arrabal.- L’éliminer. La politique comme échec est une réussite.
D LE C.- Est-ce que tu danses avec Zarathoustra? FA.- Je ne danse plus que par- dessus ma tête comme ton poulet sans plumes.
D LE C.- Es-tu inquiet de ta longévité ? FA.- La vieillesse est pleine de détours , de plans-séquences et de surprises . Mais jamais de pitres à pointes.
D LE C.- Et la perte progressive du plaisir? FA.- Je ne l’ai pas connue dans l’écriture. Même enfant je ne me baignais pas dans l’eau d’Eros.
D LE C.- Pars-tu en vacances en cherchant un Homme… ou l’Idée d’Homme comme Platon? FA.- Les vaches, même folles, ne prennent pas de vacances.
D LE C.- Aurais-tu aimé être comme moi et avoir une lanterne? FA.- Je joue le rôle (malheureusement) du bouc émissaire: une mouette sans sous-marins.
D LE C.- Le pouvoir culturel a-t-il un sexe? FA.- Oui, c’est pourquoi il communique sous une burqa.
D LE C.- Un repas pour un poète? FA.- Mais, que mangeaient donc les paniques avant le panique?
D LE C.- Je suis porteur d’une intraitable volonté de dire non… FA.- La confusion nous enfièvre-t-elle d’ une telle fougue qu’elle crée des devoirs? Le cyclope aveugle se distingue mal du borgne.
D LE C.- Suis-je encore la mauvaise conscience de tous les temps…? FA;- Tu es l’explosif qui met en danger le monde.
D LE C.- Ton âme…? F A.- Elle vaque dans les nues avec les étoiles.
D LE C.- Que penserait l’enfant que tu as été s’il voyait l’homme que tu es devenu? FA.- Tous les matins sont sans retour.
D LE C- Pourquoi … encore….suis-je célèbre? FA.- La célébrité est l’opium des triomphateurs. Parce qu’elle donjuanise?
D LE C.- Et dans ton propre cas? FA.- Je suis un tout petit peu célèbre et complètement inconnu, comme mes noeuds papillons.
D LE C.- Un personnage historique que tu évoquerais: FA.- Aucun. Pas même Attila amoureux sur ses vieux jours . Quand le don des larmes lui a fait le cadeau de pleurer toutes celles de son corps.
D LE C.- Une période où tu aurais aimé vivre pour écrire ? FA.- Lors du big-bang . Ou à l’époque du Staline adolescent surdoué et fervent séminariste à Tiflis.
D LE C.- Serais-tu inquiet de retourner en Espagne après presque soixante ans d’exil? FA.- Après une période d’obscurantisme, est-ce que nous traversons les sentiers des mystifications lumineuses ?
D LE C.- Quelle est notre patrie…. ? FA.- Nous nous sommes habitués pendant des décennies à l’obstination des inquisiteurs. La colère est comme un cheval emballé.
D LE C.- Pourquoi les jeunes sont-ils si intéressés par mes idées? FA.- Dans mon adolescence j’ai connu des surdoués (très semblables à ceux de ton époque); ils voulaient un ministère ou rien: ils ont eu les deux.
D LE C.- Changerais-tu quelque chose à mon esthétique de la négation? FA.- La Samaritaine panique a dit à Job : Celui à qui Dieu n’a rien donné, Dieu ne peut rien lui ôter.
D LE C.- Ton film L’arbre de Guernica … Picasso … j’ignore tout… FA.- Dans les ménageries et les musées n’y-a-t-il rien d’aussi aphrodisiaque que l’innocence? D LE C.- Ce que vous appelez “révolution” est-il possible dans un pays civilisé et riche? FA.- Les banlieues… perdent-elles leurs fêtes et leurs arrabalesques?
D LE C.- Vos barbares sont-ils vraiment moins civilisés ? FA.- Ils sont moins riches.
D LE C.- Ce qui disparaît de vos modes de vie… FA.- Devient à la mode, et ce qui se démode ressuscite-t-il avec nos modes de vie?
D LE C.- Et la situation d’aujourd’hui? FA.- Je ne suis pas l’ennuyeux feuilleton de l’actualité.
D LE C.- Le pouvoir de la culture de l’agora? FA.- …çà et là , a-t-elle de moins en moins de pouvoir? C’est pourquoi elle se sert des statistiques comme des songes du désir?
D LE C.- La Bourse a-t-elle une influence…? FA.- Est-elle un sanctuaire ? Elle célèbre le miracle de faire de l’argent avec de l’argent.
D LE C.- A quel genre appartient l’actuelle scène mondiale? FA- Le théâtre actuel est catastrophique, bestial , confus et génial. Lui et la science forment-ils les deux avatars du savoir actuel?
D LE C.- As-tu repensé aux Titans? FA.- Les affreuses et terrifiantes bêtes nommées chimères sont le produit des manoeuvres prométhéennes de l’homme nouveau.
D LE C.- As-tu une théorie? FA.- Nous pouvons tous théoriser quant à la part maudite des Terriens parce que nous faisons tous partie de la malédiction.
D LE C.-Pourquoi est-ce que j’aime l’extrémisme? FA;- Quand les extrémismes se combattent, la raison leur fournit des arguments.
D LE C.- Beaucoup me considèrent déjà comme un classique . N’est-ce pas un danger ? FA.- Le danger se dissipe-t-il avec la considération? Il demeure comme le sourire du chat de Cheshire.
D LE C.- J’éprouve du vertige face à un nouveau millénaire FA.- “In vino veritas” a pensé Noé. L’éléphant a dû se couper la trompe, sa petite queue en était jalouse .
D LE C.- Pourquoi dit-on que je suis en avance sur mon époque? FA.- Grâce à son omniscience le dieu Pan a placé les commencements avant les fins.
D LE C.- Que penses-tu de mon cynisme? FA.- Je ne confonds pas l’avenir de la philosophie panique avec l’histoire de la philosophie panique.
D LE C.- Avons-nous, toi et moi, réinventé la provocation comme l’ a écrit bizarrement The Village Voice? FA.- La provocation est infantile , centripète et aléatoire. On ne poignarde pas avec la foudre d’un nuage.
D LE C.- Mais alors : pourquoi nous accuse-t-on d’être des provocateurs? FA.- On a entendu des choses plus étranges. Les cannibales diabétiques ne mangent pas les fabricants de sucre.
D LE C.- Qu’est-ce qui t’a poussé à penser et à écrire? FA.- Dans mon enfance il m’ est passé par la tête de gagner le concours des surdoués, en 1941. On aurait dû me congeler.
D LE C.- Avons-nous connu le bonheur? FA.- S’il existait ,y aurait-il meilleure qualité que la générosité des walkiries ? Philosophons: c’est diurétique.
D LE C.- Qu’est-ce qui pourrait justifier la trahison? FA.- Rien. C’est un compromis inutile avec notre propre colère suicidaire .
D LE C.- Crois-tu réellement que, enfin !!! l’être humain va vers un terme inéluctable, la fin des idées et le triomphe de la violence? FA.- Vivons-nous une époque de belle myopie? Tuer pour le plaisir semble pis que de le faire par idéal.
D LE C.- Comment aimerais-tu mourir? FA.- En dormant, en pleine pollution nocturne.
D LE C.- Tu es un adepte de la confusion. FA.- Bien au contraire: je suis presque un fanatique de l’exactitude, des échecs et de la science.
D LE C.- Quelle est ta voie? FA.- Les hirondelles parisiennes et les pigeons d’Athènes ignorent la manie démente de toujours emprunter la ligne droite. D LE C.- Depuis l’au-delà j’ai appris qu’à la mort de Franco tu as formé avec Carrillo , la Pasionaria, Lister et le Campesino le quintette de ceux qui ne pouvaient pas revenir en Espagne …parce que vous étiez les plus dan-ge-reux? FA.- Au bruit de bottes succède toujours le silence des chaussons.
D LE C.- Les universités les plus consacrés défendent mes idées. FA.- De la plus surprenante manière , voire même risquée. D LE C.- Mon message et le tien ont été souvent interdits. FA.- Par ordre des autorités. La gale intelligente préfère les taureaux rouges.
D LE C.- Tu dis que nous ne sommes pas des émigrés mais des “desterrados” FA.-Je n’ai pas de racines: j’ai des jambes. Je suis de Desterrolandia (Exilande)
D LE C.-Que penses-tu du temps? FA.- Le monde est rotatoire. Mais nous voyagerons dans le Temps. Ce n’est qu’une question de budget(K.Gödel ou Lévy-Leblond dixit)
D LE C.- Comment vois-tu l’avenir? FA.- Sauf les devins, tout le monde peut prévoir l’avenir.
D LE C.- La complexité actuelle… FA.- Fait que les problèmes changent de nature pour que les solutions paraissent rationnelles.
D LE C.- Ecrirais-tu un essai sur mon oeuvre? FA.- Est-il plus facile de passer par l’achat d’une anguille que de chasser ce sein que je ne saurais boire?
D LE C.- Quelle est ta meilleure contribution au monde? FA.- Aucune puisque mes “oeuvres “, nichées en moi, dictent mes écrits?
D LE C.- Et vice-versa? FA.- Quand j’ai cessé de croire au Père Noël, lorsque j’avais trois ans , je me suis rendu compte que lui n’avait jamais cru en moi.
D LE C.- Prends-tu plaisir à être incompréhensible pour bien des gens comme moi? FA.- Les censeurs et les inquisiteurs , eux , me comprennent , car ils braient et braillent bruyamment , a dit l’hypocrite à l’ hippocrate.
D LE C.- Qu’est-ce que le surréalisme aujourd’hui? FA.- Si la politique n’était pas si ennuyeuse il n’y aurait ni poètes maudits ni soldats inconnus.
D LE C.- L’écrivain est-il minoritaire après Sophocle? FA.- Comme j’écris à double sens, ce serait un triomphe si on me comprenait à demi.
D LE C.- Et si tu avais moins de neurones et plus de beauté? FA.- Je suis si spécial que je ne réussis même pas à me ressembler, pauvre de moi!
D LE C.- Aimerais-tu forniquer avec un homme? FA.- La femme panique a des ailes; qui l’embrasse plane.
D LE C.- Les mathématiques …. FA.- Grâce au calcul infinitésimal l’éternité est-elle de plus en plus longue?
D LE C.- Est-elle pour toi un défi avec ses dilemmes? FA.- Les hérissons de mer volent quand il pleut des apocalypses.
D LE C.- Pour beaucoup nous sommes des penseurs « culte ». FA.- Parce que l’on nous attaque par ouï -dire , on nous loue aveuglément et l’on nous plagie sans nous voir?
D LE C.- Le millénarisme, l’âge d’or, est-il à nos portes? FA.- C’est étonnant : ni la panne de courant n’impressionne l’aveugle, ni la sottise le crétin , ni le duvet le canard, ni l’éternité l’instant.
D LE C.- Ta devise? FA.- Elle change d’une minute à l’autre. J’écris en jouant à être Dieu et, parfois , je réussis.
D LE C.- Veux-tu me parler dec sexe? FA.- Je ne sais qu’une chose , c’est que je ne sais rien.(comme de presque tout). |
μικρό μέγεθος
0 comentarios